Ertuğrul Özkök
7 YENİ MÜZİK: TÜRK POPU BU YAZ 90’LARDAN SONRAKİ İKİNCİ RÖNESANSINI YAŞAYACAK
Geçen hafta Spotify’a konan yeni Türkçe müziklere bakarken fark ettim.
Türk popu çok verimli bir yaza giriyor.
Son iki haftada çıkan birbirinden çok farklı 7 müzik söylüyor bunu bana.
Doksanlar’ın başında yaşadığımız “Türk Pop Müzik Rönesansına” benzeyen bir devir başlıyor güya.
Burak Kut, Kenan Doğulu, Tarkan, Yıldız Tilbe, Mustafa Sandal, Harun Kolçak, Pentagram’lar on yılını hatırlatıyor bana.
O periyottan farkı ise; birbirinden çok değişik müziğin ve söyleme şeklinin gelişiyor olması.
YENİ MÜZİK SON İKİ HAFTADA ÇIKAN VE DİKKATİMİ ÇEKEN 7 ŞARKI
(*) Canozan: “Ahmakıslatan” Biraz KÖFN usulünü hatırlatıyor lakin çok hoş insanı yormayan tam bir yaz müziği.
(*) Mavi Gri, Birol Giray: Altüst Olmuşum-Bee Gee Rework
(*) Sertab Erener: Boş Sokak-Fecri Ebcioğlu100 Yıllık Müzikler; Fecri Ebcioğlu’nun kelamlarını yazdığı bu şarkıyı Ajda Pekkan 1968’de söylemişti. Artık Sertab tekrar yorumlamış ve çok hoş olmuş. Bilhassa gerideki Shadows kümesinin soundunu hatırlatan gitar çok güzel gitmiş.
(*) İkiye On Kala: “Olmuyo Böyle” Son yıllarda en sevdiğim kümelerden biri. “Gidelim buralardan” nakaratını, Nazan Öncel’in o şahane müziğinden beri hangi müzikte duysam seviyorum o şarkıyı nedense…Bu da o denli işte.
(*) Kubilay Karça: “Defoluyorum Kalbinden”…İçimde iflah olmaz bir Arabesk oturuyor ve hiç kalkmıyor. İşte o kontenjandan bir müzik. Bana uyar ancak size de uyar mı bilemem.
(*) Berkay Altunyay:”Ay ve Deniz” Değişik bir müzik.
(*) Erden Erdoğan: “Derdin Kaygımdan Uzak Olsun”,
YENİ ALBÜM KÖFN DAHA ŞİMDİDEN TESİRLİ BİR TÜRK “POP EKOL’Ü” MÜ OLUYOR
Türk popunda bu haftanın en kıymetli olayı hiç elbet KÖFN ikilisinin ikinci albümü “POPSTAR’ın” çıkması oldu.
İçinde, yalnızca Spotify’da 170 milyon defa dinlenen ve 2022’in en çok dinlenen müziği olan “Seni Bir Tek Ben Anlarım” ve “Al Aramızdan” üzere geçen yıla ilişkin müzikler da var.
Albüme ismini veren POPSTAR ile “Dün” albümde dikkatimi çeken iki müzik oldu.
Geçen yıldan beri çıkan Türk popu müziklerine bakıyorum. KÖFN’ün 1990’lardaki Mustafa Sandal müziklerini da anımsatan şekli daha şimdiden bir çok sanatçıyı etkileyen bir ekol haline geliyor güya.
Bu da normal…
Hemen akılda kalan, yapısı kolay, yumuşak ancak insanı dans ettiren ritmi olan müzikler bunlar.
Seçim gerilimi yaşayan Türkiye’ye çok uygun gelecek bir sound bu.
BREAKING NEWS GRAMMY AFRİKA’YI DA KAPSAMA ALANINA ALDI
Dünyanın en büyük ve tesirli müzik mükafatı olan Grammy bu hafta “Grammy.com” isimli sitesinde “Breaking News” anonsu ile şunu duyurdu:
“2024 Grammy mükafatlarına 3 yeni müzik kategorisi eklendi”
Yeni kategoriler şunlar:
(*) En uygun Afrika müziği performansı
(*) En güzel alternatif caz albümü
(*) En düzgün pop dans kayıdı
Bu üç yeni kategori, müziğin günümüzde nasıl süratle çeşitlendiğini ve yesyeni alanlara açıldığını gösteriyor.
Ben de bundan istifade 1987’den beri hiç bıkmadan dinlediğim bir Güney Afrikalı beyaz müzikçinin müziğini hatırlattı…
(*) Johnny Clegg’in “Asimbonanga”
Neden hatırlattı onu da yazayım. Zira benim içime oturan bir öyküsü var.
ÜÇ YENİ GRAMMY MÜKAFATI NEDEN BANA ASİMBONANGA’YI HATIRLATTI
Johnny Clegg Güney Afrikalı beyaz bir müzisyen.
1985 yılında “Savuka” isimli bir küme kurdu.
Savuka sözü Zulu lisanında “Uyanış” manasına geliyor.
Üç siyah üç beyaz müzisyenden heyetiydi ve Güney Afrika’nın tahminen de birinci karma kökenli, Apartheid aksisi kümesiydi.
Grubun solisti Johnny Clegg 1987 yılında “Asimbonanga” isimli şarkıyı yazdı.
Zulu lisanında “Onu Göremiyoruz” manasına geliyordu ve mahpustaki Mandela için yazılmıştı.
Şarkı öylesine sevildi ki Güney Afrika Demokratik hareketinin neredeyse marşı haline geldi.
Güney Afrika’nın büyük lideri Mandela hapisten çıktıktan sonra 1999’da bu şarkıyı sahnede Johnny Clegg’le birlikte söyledi.
Birlikte dans ettiler.
Şarkıdan sonra Mandela birebir sahnede şunu söyledi:
“Beni yaşadığım bu dünya ile barış içinde tutan şey müzik ve dansdır…”
Bu şarkıyı daha sonraki yıllarda Joan Baez de söyledi ve bununla bir Grammy mükafatı kazandı.
Oysa o tarihlerde “En Âlâ Afrika Performansı”sı kategorisi olsaydı Johnny Clegg bu müzikle kesinlikle alacaktı.
Ama Joan Baez bu şarkıyı Johnny Clegg’le birlikte birebir sahnede söyleyererk bir manada mükafatı paylaştı.
Evet, bu müzik 26 yıldır bana daima şunu söyler:
Siyah hayatlar değerledir…
O kıymeti savunan beyaz hayatlar da değerlidir…
Johnny Clegg o denli asıllı bir beyaz adamdır işte.
HAFTANIN COVER’I HARULA O ŞAHANE ŞARKIYI YİNE YORUMLADI VE ÇOK HOŞ OLDU
Ben bir Haris Aleksiyu(Harula) hayranıyım. Şu fani dünyada ve bilhassa Ege’de benim için Sezen neyse, Ajda neyse Harula da o. Vallahi ne söylese seviyorum.
Onun Loreena McKennit’ten alıp söylediği, (Tango To Evora) “To Tango Ti Nefelis” müziği 30 yıldan fazla bir vakittir hiç bıkmadan dinliyordum. Benim Ege Yaz repertuvarımın baş müziklerinden biri.
Harula artık onu yine yorumladı ve geçen hafta Spotify’a koydular.
Şarkı yenilenmiş, art plan zenginleşmiş. Harula ise daima o şahane Harula…
HAFTANIN KONUSU CANLI KONSER KAYITLARI NEDEN HAYATIMIZDA GİDEREK BÜYÜYOR
The Weeknd çok sevdiğim “I Feel It Coming” müziğinin Los Angeles konserinde kaydedilen canlı versiyonunu streaming platformlarına koydu.
Şarkı o kadar hoşuma gitti ki, üç haftadır durmadan dinliyorum.
Sanatçılar son vakitlerde konser kayıtlarına özel bir değer vermeye başladı.
Özellikle kulaklıkla dinleyince insanı alıp konser salonunun en hoş yerine oturtuyor bu kayıtlar.
Son yıllarda şenlik ve büyük Showlara dönüşen konserleri çok sevmeye başladım.
Epidemi öncesi Paris’te Stade de France izlediğim Coldplay konserini hala unutamıyorum.
Sırf o nedenle Spotify’daki hesabımda bir “Best Live Performances” isimli bir liste yaptım.
EN SEVDİĞİM 10 CANLI KONSER KAYIDI ŞARKI
(*) Viva la Vida: Coldplay; Buenos Aires konseri
(*) Stars: Simply Red: Ziggo Dome Amsterdam konseri
(*) Comfortably Numb: Roger Waters, Van Morrison: Berlin konseri
(*) Enjoy the Silence: Depeche Mode: Berlin Konseri
(*) I Feel It Coming: The Weeknd: Los Angeles konseri
(*) Je Serai La: Johnny Hallyday: Parc de Prince konseri
(*) Need You Tonight: INXS: Wembley konseri
(*) Sunday Bloody Sunday: U2, Red Rocks Amphitheatre Colarodo konseri
(*)Friday I’m in Love: The Cure,
(*) Somthing Just Like This; Coldplay; Buenos Aires konseri
HATANIN TARTIŞMALI DİZİSİ “IDOL” İÇİN KARAR VEREMEDİM ANCAK 2’NCİ KISIMDAKİ MÜZİK OLAĞANÜSTÜ
Genç etrafımda bugünlerde en çok konuşulan dizi HBO imali “Idol.”
Türkiye’de BluTV’re yayınlanıyor.
HBO bu dizi konusunda o kadar argümanlı ki, bu yıl Cannes Sinema Şenliğinde yaptı tanıtımını.
Yönetmeni Sam Levinson çok tezli şu cümleyle tanıttı dizisini:
“Biz bu yazın en büyük gösterisini sunuyoruz…”
Sam Levinson, 1980’li yılların en devrimci direktörlerinden Barry Levinson’un oğlu. Rain Man sinemasının direktörüydü.
Oglu Sam Levinson ise bundan evvel benim de çok sevdiğim, çok çağdaş ve yenilikçi bulduğum Zendaya’nın oynadığı “Ephoria” isimli diziyi yapmıştı.
Yeni dizisi İdol’ın şimdi birinci 2 kısmı yayınlandı.
Şu an hisler çok karışık ve çelişkili.
Kimine nazaran çok fazla erotik sahne ile dolu sıradan bir dizi.
Kimine nazaran çok uygun.
Bense kararsızım.
İlk kısım benim için düş kırıklığıydı.
Bu ortada son yıllarda en sevdiğim ve en çok dinlediğim müzikçi olan The Weeknd, gözümdeki imajını sarsacak bir karakteri oynuyor.
Onun açısında sevindiğim taraf ise bu dizi ile birlikte artık Etiyopya kökeninden gelen ismi Abel Tesfaye ismini da kullanmaya başlaması.
Göçmenlere karşı neredeyse ırkçı yansıların başladığı dünyamızda, göçmen bir çocuğun bu dünya başarısı önyargılarımızı biraz olsun azaltabilir tahminen.
Bakalım dizinin devam nasıl gelişecek.
Ama şimdiden şunu söyleyebilirim.
Özellikle ikinci kısımda The Weeknd’in Suzanna Son’la birlikte söylediği “Family” isimli müzik harikulâde.
HAFTANIN ŞAŞIRTAN DİZİSİ MEĞERSE O KAS YIĞININDAN İBARET ADAM APAYRI BİR ŞEYMİŞ
Bu hafta beni en şaşırtan dizi Netflix’deki “Arnold” dizisi oldu.
Terminatör sinemasından tanıdığımız Arnold Schwarzengger’in Avusturya’da doğduğu köyden başlayıp, California valisi seçilmesine kadar giden süreci anlatıyor…
İtiraf edeyim büyük bir önyargı ile seyretmeye başladım.
“Kaslarından diğer hiçbir özelliği olmayan bir adam” gözüyle baktım.
Ama o kaslı alelade dediğim adamın içinden o denli bir karakter çıktı ki, dizinin sonunda uzun uzun düşündüm.
Çok dürüstçe yapılmış bir dizi..
Pragmatik, hırslı, ne istediğini bilen, fakat yanılgılarıyla basitçe yüzleşebilen bir karakter.
İngilizceyi ağır aksanla konuşan, karnındaki six pack kaslarından öbür taşıyacak hiçbir entelektüel bagajı yok sandığımız bir göçmen çocuğun California valiliğine seçiliş stratejisi ve kıssası insanı şaşırtıyor.
Giderek sığlaşan ve vasatlaşan Türkiye siyasetinden bitap düştüğümüz ve umudumuzu kestiğimiz şu günlerimizde bana çok güzel geldi.
Size de âlâ gelebilir.